Opactwo Mont-Saint-Michel znajduje się na niewielkiej granitowej wyspie, na południu cieśniny La Manche. Tworzą je budowle otoczone murami obronnymi, połączone ze stałym lądem groblą wybudowaną w 1879r. Niezwykłym zjawiskiem są występujące tu gwałtowne pływy morskie- przy minimalnym poziomie wody opactwo jest oddalone od brzegu o 1,8 km. Położenie i bajeczna architektura sprawiają, że stanowi ono trzeci- po wieży Eiffla i Wersalu- najczęściej odwiedzany obiekt turystyczny we Francji.
Zakończenie budowy: XIV w.
Styl: romański i gotycki
Architekci: część gotycka- ksiądz Garin, mistrz Roger i mistrz Jean
Fundatorzy: św. Aubert, książę Ryszard I Nieustraszony
Katedra w Chartres
Katedra w Chartres, wpisana w 1979 r. na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO, jest działem wyjątkowym pośród wielu wspaniałych zabytków architektury francuskiej i najcenniejszą świątynią z powstałych w tym czasie w Amiens, Reims i Beauvais. Stanowi przykład francuskiego gotyku w najczystszym wydaniu- z wnętrzem przykrytym ostrołukowym sklepieniem krzyżowo-żebrowym, witrażami z XII i XIII w., rzeźbionym Portalem Królewskim datowanym połowę XII w.
Czas budowy: 1194-1220
Styl: gotyk
Pałac i ogrody w Wersalu
Pałac w Wersalu jest kojarzony przede wszystkim z postacią króla Ludwika XIV, który w 1682 r. przeniósł tu siedzibę francuskiego dworu. Król Słońce miał aspiracje stworzenia obiektu rozmachem podkreślającego splendor jego władzy. Choć podejmowano liczne próby skopiowania Wersalu, do dziś pozostaje on najwspanialszym przykładem francuskiego klasycyzmu barokowego. Doskonała architektura jest otoczona niezwykłym ogrodem. Całość stanowiła idealną scenerię dla odbywających się na dworze królewskim uroczystości, balów, wyszukanych spektakli oraz zabaw eleganckiego towarzystwa.
Czas budowy: 1661-1774
Styl: barok
Architekci: Andre Le Notre, Louis Le Vau, Jules Hardoiun Mansart, Charles Le Brun, Robert de Cotte, Janques-Ange Babriel
Katedra Notre Dame w Paryżu
Notre-Dame de Paris - gotycka katedra w Paryżu. Jedna z najbardziej znanych katedr na świecie, między innymi dzięki powieści Dzwonnik z Notre Dame francuskiego pisarza Wiktora Hugo.Jej nazwa, tłumaczy się jako Nasza Pani i odnosi się do Matki Boskiej. Wzniesiono ją na wyspie na Sekwanie, zwanej Cité, na śladach po dwóch kościołach powstałych jeszcze w IXw. Budowa jej trwała prawie 170 lat (1163-1330).Jest to kościół pięcionawowy z krótką nawą krzyżową, dość długim prezbiterium i podwójnym obejściem na półkolu. Pierwotnie miało ono tylko trzy małe kapliczki. W drugiej połowie XIII w. usunięto kapliczki i wybudowano pięć dużych kaplic.Front katedry przypomina przyczajonego pająka, którego nóżki można przyrównać do dwóch prostokątnych wież. Całą szerokość fasady zajmują trzy portale, z czego środkowy jest najszerszy. Wyrzeźbiono na nim scenę Sądu Ostatecznego. Zamiast kolumienek (jak to było w stylu romańskim) mamy na cokołach lub wspornikach ustawione figury, zwieńczone baldachimami.Dokładne przyjrzenie się fasadzie środkowego portalu od razu odkrywa jej asymetryczność: lewy portal, poświęcony Matce Boskiej, pochodzi z ok. 1210 r. i przedstawia w reliefach sceny z jej życia, m.in.: genealogię Maryi, Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Zaśnięcie i Zmartwychwstanie.Filar dzielący odrzwia ozdobiony jest figurą NMP z Dzieciątkiem, w górnych częściach widzimy m.in. Koronację Maryi. Łuk portalu wpisany jest w trójkątne obramowanie. Prawy portal - portal św. Anny - powstał ok. 1220 r., ale zdobiący go ostrołukowy tympanon zawiera rzeźby sprzed 1180 r., a więc najstarsze spośród wszystkich, zachowanych w katedrze.W najwyższej części łuku znajduje się płaskorzeźba Matki Boskiej Tronującej z Dzieciątkiem, obok niej inicjator budowy katedry – biskup Maurice de Sully i król Ludwik VII w otoczeniu aniołów. Środkowy, największy portal Sądu Ostatecznego, pochodzi z ok. 1220-30 r., ale jedynie kilka fragmentów rzeźb (m.in. postać Chrystusa w górnej części tympanonu) pochodzi z I połowy XIII w., reszta to XIX-wieczna rekonstrukcja.Nad środkowym portalem umieszczono przepiękną rozetę rozświetlającą wnętrze świątyni. W całej budowli umieszczono dużą ilość witraży, które wprowadzają grę światła w wielkiej i zazwyczaj, jak to bywa w gotyckich katedrach, mrocznej budowli.
Czas powstawania: 1163-ok. 1250-1270
Styl: gotyk
Inicjator budowy: biskup Maurice de Sully
Muzeum Luwru w Paryżu
Muzeum Luwru w Paryżu - jednego z najstarszych i największych muzeów na świecie i w Paryżu, jest fascynującą podróżą w przeszłość i poznawaniem jej artystycznych osiągnięć.Pochodzący z XIII wieku pałac Luwr ma ciekawą historię. Początkowo był to zamek obronny na prawym brzegu Sekwany. Od czasów Karola V, tj. od połowy XIV w., był wielokrotnie rozbudowywany i przebudowany. Pod koniec XVII w., gdy Ludwik XIV przeniósł siedzibę królewską do Wersalu, w pałacu stworzono muzeum. W latach 80. XX w. na dziedzińcu Luwru, według projektu architekta Ieoh Ming-Pei, wybudowano wielką, szklaną piramidę, wpuszczającą światło do podziemnej hali wejściowej, z której rozchodzą się wejścia do sal muzealnych. Le Musee du Louvre należy do największych muzeów sztuki na świecie. To jedyne muzeum w Paryżu rozpoznawane w najdalszych zakątkach globu. Podobnie, jak obdarzona tajemniczym uśmiechem słynna Mona Liza, którą znają mieszkańcy wszystkich kontynentów. Luwr to nie tylko świątynia sztuki, to także legendarne miejsce, często pojawiające się w filmach, w książkach, czy opowieściach. To muzeum w Paryżu, które fascynuje, przyciąga, budzi marzenia. Nie wystarczy tydzień, żeby obejrzeć niewyobrażalnie bogatą kolekcję muzealną - same arcydzieła. Nie sposób przemierzyć 15 kilometrów obszernego kompleksu, w którego skład wchodzi 255 sal wystawowych i zobaczyć wszystko. Towarzyszący państwu przewodnik w Paryżu pokaże najcenniejsze dzieła, a jeśli zostanie niedosyt, zapraszamy ponownie.
Zakończnie budowy: 1793 r. Pałac był nieustannie przebudowany i modernizowany aż do XX w.
Styl: renesans, barok, klasycyzm, rokoko
Architekci: Raymond du Temple, Pierre Lescot i Jean Goujon, itp.
Fundator: król Filip II August
Wieża Eiffla w Paryżu
Wieża Eiffla – najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, rozpoznawany również jako symbol Francji. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji.
"Dama Paryża" stoi w zachodniej części centrum miasta, nad Sekwaną, u północno-zachodniego krańca Pola Marsowego.
Wieżę zbudowano specjalnie na paryską Wystawę Światową w 1889 r. Miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Po 20 latach wieża miała być rozebrana. Gustaw Eiffel nie chciał do tego dopuścić. Postanowił przekazać ją nauce. Założył na wieży laboratorium aerodynamiczne, laboratorium meteorologiczne. Jednak dopiero udane eksperymenty z umieszczonym na szczycie wieży telegrafem (bez drutu) ocaliły wieżę i odstąpiono od jej demontażu. W przededniu I wojny światowej wieża stała się obiektem militarnym - łączyła Paryż z posterunkami wojskowymi na granicy z Niemcami (do tej pory do łączności używano gołębi pocztowych). Ocalała budowla z czasem stała się największą atrakcją turystyczną Paryża, którą odwiedziło już ponad 200 milionów ludzi.
Zakończenie budowy: 1889 r.
Styl: architektura przemysłowa
Architekci: Gustave Eiffel, Maurice Koechlin, Emilie Nougier
Łuk Triumfalny w Paryżu
Łuk Triumfalny, symbol napoleońskiej epopei, góruje nad placem dawnym placem Gwiazdy i 12 rozchodzącymi się od niego promieniście ulicami. Budowlę monumentu mierzącego 50 m. wysokości i 45 m szerokości rozpoczęto w 1806 r. na polecenie cesarza Napoleona I. Prace zostały ukończone po 30 latach, za panowania króla Ludwika Filipa I. Od 1920 r. pod arkadą Łuku znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza.
Zakończenie budowy: 1836 r.
Styl: empire
Architekci: Jean Francois Chalgrin, Guillaume Abel Blouet
Fundator: cesarz Napoleon I
Zamki nad Loarą
Dolina Loary– kraina historyczna Francji, na obszarze której znajduje się ponad 300 średniowieznych i renesansowych zamków oraz pałaców doby oświetlenia usytuowanych nad Loarą i jej dopływami.
Za turystyczną stolicę regionu, z racji swego położenia i kuchni, uznawane jest Tours. Na drugim miejscu znajduje się Angers, lecz więcej zabytków mają takie historyczne miasta, jak Amboise, Blois, Saumur i Beaugency, rozrzucone wzdłuż rzeki. Tradycyjnie rozumiana Dolina Loary to ciąg majestatycznych zamków, wśród których są niezwykłe malowniczy Château Azay-le-Rideau oraz otoczony pięknymi ogrodami zamek w Villandry. Dalej na północ znajdują się miasta Le Mans i Chartres ze średniowiecznymi katedrami otoczone murami galorzymskimi. Leżące na zachodzie regionu Nantes jest portem i bramą na Atlantyk.
ZAMEK W CHAMBORD
Zakończenie budowy: 1547 r.
Styl: renesans
Architekt: Domenico da Cortona
Fundator: król Franciszek I
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz