Brama Brandenburska – zabytkowa budowla w Berlinie, jeden z charakterystycznych punktów miasta, zaprojektowana przez niemieckiego architekta, pochodzącego z Kamiennej Góry Carla Gottharda Langhansa. Budowana po wojnie siedmioletniej, w czasach umacniania Prus (kiedy w Polsce trwał Sejm Czteroletni), w roku rewolucji francuskiej została wzbogacona kwadrygą, którą powoziła naga wówczas Wiktoria, bogini zwycięstwa uwieńczona dębowymi liśćmi. Na biało pomalowana budowla nazwana została wtedy Bramą Pokoju. Brama Brandenburska jako symbol Pokoju i Wolności od 3 października 1990, w rocznicę Zjednoczenia Niemiec, jest znowu w swej oryginalnej formie. Remont tej historycznej budowli trwał dwa lata. Zabytek znajduje się na niemieckich rewersach monet 10, 20 i 50 eurocentów jako symbol zjednoczenia państwa niemieckiego.
Zakończenie budowy: 1791 r.
Styl: klasycyzm
Architekt: Carl Gotthard Langhans
Budynek Reichstagu w Berlinie
Budynek Reichstagu jest jednym z najważniejszych i najciekawszych zabytków Berlina. Wzniesiony pod koniec XIX w.jako siedziba jednej z dwóch izb parlamentu, rolę tę pełni- z przerwami (pożar, działania wojenne)- do dziś.
Zakończenie budowy: 1894 r.
Styl: neorenesans
Architekt: Paul Wallot
Pałac Sanssouci w Poczdamie
Pałac Sanssouci– rokokowy pałac Hohenzollernów we wschodniej części parku Sanssouci w Poczdamie (Brandenburgia, Niemcy. Wzniesiony w latach 1745–1747 jako rezydencja letnia na zlecenie króla Prus Fryderyka II Wielkiego przez Georga Wenzeslausa von Knobelsdorffa według szkiców fundatora. Przebudowany i rozbudowany w latach 1840–1842 przez Ludwiga Persiusa (projekty) i Ferdinanda von Arnima (kierownictwo budowy) na życzenie Fryderyka Wilhelma IV. Pałac Sanssouci należy do grupy pałaców i zespołów parkowych w Poczdamie i Berlinie wpisanych w 1990 na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Obecnie (2008) o pielęgnację i restaurację pałacu troszczy się Fundacja Pruskie Pałace i Ogrody Berlin-Brandenburg.
Zakończenie budowy: 1747 r.
Styl: rokoko
Architekci: wizja Fryderyka II zrealizowana przez Georga Wenzeslausa von Knobelsdorffa; przebudowana- Ludwig Persius i Georg Christian Unger
Fundator: król Prus Fryderyk II Hohenzollern
Pałac Zwinger w Dreźnie
W roku 1709 zostało umieszczone podwórze Zwingera w północno-zachodniej części ówczesnych umocnień. Pod nazwą Zwinger określano powierzchnię pomiędzy zewnętrznymi, a wewnętrznymi kompleksami umocnień, w których trzymano drapieżniki. Początkowo znajdowała się tutaj drewniana arena, na której odbywały się święta książęce. Podobne budowle znajdowały się wtedy we Florencji, Paryżu czy Wiedniu. August Mocny polecił jednak swoim budowniczym wybudowanie w tym miejscu kamiennego budynku. Oranżerie i salony zostały pogrupowane wokół obszernego podwórza. W 1719 roku ukończono budowę oprócz północnej strony. Jedyne w swoim rodzaju połączenie architektury i sfery plastycznej sprawia, że Zwinger jest jedną z głównych budowli europejskiego baroku. Balthasar Permoser wykonał wspaniałe rzeźby przedstawiające postacie z mitologii. Sala pawilonu jest podpierana przez satyrów a na dachu jest umieszczony Herkules dźwigający kulę ziemską, symbolizujący króla pod swoim ciężarem. Naprzeciw tego pawilonu stoi pawilon kurantów, ze słynnymi kurantami z cennej porcelany Meissen. Brama koronacyjna jest przyozdobiona polską koroną królewską, którą August Mocny nosił od 1697 roku. Niedokończoną w okresie baroku stronę północną wypełniono galerią obrazów Semper. Prawie jak gdyby w ukryciu znajduje się w północnym narożniku Zwingera znajduje się łaźnia nimf. W zamku znajduje się dzisiaj obok galerii obrazów starych mistrzów również: zbrojownia, kolekcja porcelany, salon matematyczno-fizyczny z interesującą kolekcją dawnych instrumentów naukowych. Szczególną atrakcją w sezonie są imprezy na dziedzińcu zamkowym.
Zakończenie budowy: 1728 r.
Styl: późny barok
Architekt: Matthaus Daniel Poppelmann
Fundator: król August II Mocny
Zamek Neuschwanstein
Neuschwanstein, Bajkowa budowla , stworzona przez szalonego króla . Chyba najbardziej znany zamek świata dzięki temu , że stał się pierwowzorem zamku w paryskim Disneylandzie . Pięknie położony wśród alpejskich skał jest chlubą Bawarii. Ta wyjątkowo fotogeniczna budowla należy do “must see” jeśli chodzi o obiekty do zwiedzania na Bawarii. Występuje na tysiącach pamiątek sprzedawanych w milionach sztuk.
Wiele osób kojarzy zamek Neuschwanstein z kreskówek Disneya, bo pojawia się on przy wszystkich produkcjach tej wytwórni filmowej w czołówce. Stał się o także inspiracją dla bajkowych budowli Eurodisneylandu. Ale oryginał możemy zobaczyć właśnie w Niemczech na styku granic niemieckiej i austriackiej.
Czas powstawania: 1869-1886 r.
Styl: eklektyzm
Fundator: Ludwik II Bawarski
Katedra w Kolonii
Katedra świętego Piotra i Najświętszej Marii Panny w Kolonii – archikatedra, największy i najważniejszy kościół niemieckiej Kolonii. Siedziba arcybiskupstwa kolońskiego istniejącego tutaj od 313 roku (w latach 313-782 biskupstwo, od 795 arcybiskupstwo). Budowa obecnej świątyni rozpoczęła się w 1248 i trwała z przerwami ponad 600 lat do 1880. Usytuowana na miejscu rzymskiej świątyni z IV wieku i wcześniejszego kościoła z czasów karolińskich nieopodal rzeki Ren katedra kolońska ma 144 m długości i 86 m szerokości oraz wieże o wysokości 157,38 m. Po ukończeniu wież (około 1870) katedra była najwyższą budowlą świata do 1884. Jest drugą co do wysokości neogotycką budowlą na świecie (po katedrze w Ulm) i trzecią co do wielkości neogotycką katedrą świata pod względem powierzchni (po katedrze Świętej Marii w Sewilli i katedrze Narodzin św. Marii w Mediolanie). Powierzchnia kościoła wraz z wieżami to 7000 m². W 1996 r. katedra została wpisana na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Budowla jest wizytówką zarówno Kolonii jak i całych Niemiec, masowo odwiedzaną przez pielgrzymów i turystów; w 2001 było to blisko 6 mln osób. W 2005 roku katedra była jednym z głównych punktów programu Światowych Dni Młodzieży pod przewodnictwem papieża Benedykta XVI. Budowę świątyni rozpoczęto nie tylko na potrzeby liturgiczne lecz także dla umieszczenia w niej sprowadzonych z Mediolanu relikwii Trzech Króli. Wysokie prezbiterium jest ideowym nawiązaniem do średniowiecznych relikwiarzy. Relikwie uczyniły Kolonię ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym w średniowieczu, ustępującym tylko Rzymowi, Jerozolimie, Santiago de Compostela i Akwizgranowi. Pod względem architektonicznym katedra stanowi cenny przykład recepcji francuskiego gotyku katedralnego oraz rozpowszechnionej na terenie krajów Rzeszy metody wielokrotnego stosowania elementów wertykalnych wewnątrz i na elewacjach zewnętrznych. W XIX wieku była jednym z najważniejszych źródeł inspiracji dla architektury neogotyckiej. Pozostawała nie tylko miejscem percepcji średniowiecznej sztuki budowlanej, lecz stanowiła także inspiracje dla idei umocnienia katolicyzmu w Niemczech, głoszonych m.in. przez Augusta Reicherspergera. Wystrój wnętrza tworzy cenny zbiór sztuki średniowiecznej, nowożytnej i nowoczesnej. Spośród nich wyróżniają się dominujący nad gotyckim ołtarzem głównym z II poł. XIII w. relikwiarz Trzech Króli, przedromański krucyfiks Gerona, gotyckie ołtarze Świętej Klary z XIV w. oraz Ołtarz Patronów Miasta- dzieło Stefana Lochnera, gotyckie rzeźby Apostołów oraz Madonny Mediolańskiej, stalle, liczne witraże z XIII-XX w.
Czas powstania: 1248-1880 r.
Styl: gotyk
Architekci: średniowiecze- nieznany,XIX w.- Ernst Friedrich Zwirner, Karl Eduard Richard Voigtel, Vincenz Statz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz